Vlak na mijn hersentumordiagnose was er zoveel onzekerheid en had ik zoveel vragen.. Natuurlijk had ik mijn familie en vrienden die altijd voor mij klaar stonden, maar ik kon met hun niet altijd mijn onzekerheid en vragen delen. Zij konden zich wel inleven in hoe het voor mij zou voelen, maar ook zij hadden geen antwoord. En de artsen in het ziekenhuis hadden alleen maar antwoorden uit de ‘boeken’ en dat waren nu juist de antwoorden die ik niet wilde horen!
Ik dacht: ‘ik moet met iemand praten die dit ook heeft en die uit eigen ervaring weet wat voor gedachten en vragen er door mijn hoofd gaan’. Ik had behoefte aan lotgenoten waar ik op terug kon vallen en die ik alles kon vragen. Ik kwam in contact met meerdere lotgenoten, daar heb ik ontzettend veel aan gehad en van geleerd. Wanneer ik mij onzeker voelde, waren zij degene die dat gevoel weer weg konden nemen. Meer dan 2 jaar later heb ik nog steeds contact met deze super lieve lotgenootjes en delen we nu met name leuke dingen, zoals goede controle MRI uitslagen.
Nu ik zelf ervaren heb hoe fijn ik het vond om contact te hebben met lotgenoten, ik goed weet hoe ik met mijn situatie om moet gaan en het een plekje in mijn leven heb gegeven, wil ik heel graag anderen helpen. Via via nemen mensen al contact met mij op om hun verhaal te delen en vragen te stellen aan mij. Ik vind het fijn dat ik anderen nu zekerheid kan geven door ook mijn verhaal te delen.
Ben of ken jij iemand met een heftige diagnose? En wil jij graag met een lotgenoot in contact komen die in dezelfde situatie zit en/of een soortgelijke situatie heeft doorgemaakt? Ik sta er altijd voor open om een gesprek aan te gaan en mijn verhaal te delen. Al kan ik je maar een klein beetje geruststellen / positief naar het leven laten kijken, dan doe ik dat graag!
Wat er ook gebeurt, blijf positief en geloof in jezelf! #VoorAltijd
Lieve groetjes,
Sharon